„Diabelski Kamień” — to utwór powstały z myślą o młodych czytelnikach, dla których nudne staje się czytanie prozy. Alternatywą dla nich jest wierszowane opowiadanie ze wciągającą akcją. Nasycone elementami różnych legend i przepowiedni.

Fragmenty

Jak cudowna jest woda z kamiennej krynicy.
Z niej korzystali niegdyś wielcy zakonnicy.
Leczy wszelakie rany i siły dodaje,
Na wszelakie choróbska bardzo się przydaje.
Na jej podstawie, maści mnisi sporządzali.
Cudowne właściwości wody odkrywali.
Trunki z dodatkiem wody tej często warzyli,
Które to zamiast wina, na ucztach swych pili.
Zakonnicy ci, zdradzę owe tajemnice,
Często na głowie swojej nosili przyłbice.
Był to zakon mieczowy, waleczny odważny.
Każdy z braci rycerskich tak samo był ważny
To oni, teraz powiem ci to w tajemnicy.
Pod Giewontem schowani śpią w jakiejś ciemnicy.
 

Dość gadania, bo w drogę ruszyć teraz pora.
Jak będziesz się tak guzdrał, zejdzie do wieczora.
Patrz, tam światło jaśnieje, to znów blaski zmienia.
Świeci jakby słup światła wił się od niechcenia.
Lazur, topaz malachit z sobą połączone
Igrają razem w blasku, barwą nasycone.
Niby polarna zorza, w jaskini powstała.
Tak blaskiem napełniła się ta grota cała.
Tak oślepia, poświata rzuca się na oczy,
Że patrzących z daleka omal nie zamroczy.

 

Wirują wkoło barwy, w głowie zawracają.
Swym nadzwyczajnym tańcem widzów zapraszają.
Do poddania się magii tego widowiska,
Jakby świetlane odbyć miały się igrzyska.
Nie patrz na to zjawisko, pozasłaniaj oczy.
Boberek rzuca nagle i do przodu kroczy.
Bierze skały kawałek, co na ziemi leży.
Podnosi go do góry, kamień jakby śnieży,
Jak by był cały biały albo posrebrzany,
Bo z jednej strony kamień był wyszlifowany.
Odbija blaski światła i całe pochłania.
Światło blednie powoli, w dali się wyłania
Wąska, wysoka brama, co wejścia pilnuje.
Zachęca do wstąpienia, drogę pokazuje.
Ten kamień się nam przyda, w nim światło zaklęte,
W nim czary, magia, czyny dla nas niepojęte.

 

Gdzie kupić?