Skarb najcenniejszy

            Gdzie jesteś? Ty, co każdy chciałby byś z nim była.
Byś na stałe w rozumie jego zagościła.
Gdzie Cię szukać, by znaleźć?- choć cząstkę przygarnąć.
Toć umysł nie potrafi Twej pełni ogarnąć.
To Ty zawsze wybierasz, tych co Cię szukają,
Na nich czekasz na progu, kiedy rano wstają.
Ten Cię znajduje tylko- kto wytrwale szuka,
A nielicznym udaje się ta wielka sztuka.
Ten, komu się wydaje, że Cię odkrył całą,
Nigdy się za Twą sprawą nie okryje chwałą.
Pyszałkiem gardzisz, który w górę się unosi
I o strącenie na dół z wielkim hukiem prosi.
Dumnym uginasz szyje, gdy głowy podnoszą,
Bo o upokorzenie, wtedy właśnie proszą.
Głupiec myśli, że posiadł, więcej niż się zdaje.
Głupi, choć by dlatego, że mu się wydaje.
Ten natomiast, którego Ty sama wybrałaś,
Któremu cząstkę choćby samej siebie dałaś.
Wie, że Twoje okruchy starczą, by się najeść,
Apetyt zaspokoić. Schyla się, by znaleźć,
Choć mały kawałeczek, co upadł ze stołu.
Słucha zatem uważnie, zwłaszcza głosów z dołu.
Tak często z Tobą bywa, trudno to zrozumieć,
Że można mieć Cię wiele, choć niewiele umieć
Z nauką w parze Ty chodzisz, bo z Ciebie powstała.
Każdemu, kto się uczy, Twa pomaga chwała.
Pomnażasz zyski jego, choć niepoliczone.
Umie Ciebie on dostrzec, w którą spojrzy stronę.
Bo w Stwórcy dziełach wszystkich, Ty jesteś zaklęta.
We wszystkim, czego tknęła, Jego ręka święta.

            Nie znosisz: pychy, gniewu, lenistwa zazdrości.
Chciwości, nieumiaru, oraz nieczystości.
Miłe Ci za to: wiara, nadzieja i miłość,
Roztropność, umiar, męstwo, oraz sprawiedliwość.
Obdarzasz swych wybrańców: miłością, radością,
Pokojem, cierpliwością, nawet łaskawością,
Dobrocią, uprzejmością, cichością, wiernością,
Skromnością czy czystością i wstrzemięźliwością.
Ty dajesz: radę, męstwo, oraz bojaźń Bożą.
Pobożność, umiejętność, zaś rozum otworzą.
Bo dary Twoje wszystkie od Ducha pochodzą,
Z którym Syn oraz Ojciec razem w trójcy chodzą.

            Ciebie Salomon dawno przed wiekami sławił,
Bo za przyczyną Twoją, Bóg mu błogosławił.
Istotę Twoją zatem, w księgach opisuje,
Że kto Cię szuka, zawsze łatwo odnajduje.
Twierdzi i ma w tym rację, przyjemność mu sprawia,
O Tobie rozprawianie i tak Cię przedstawia:
Ty niewiędnąca jesteś, wielka i wspaniała,
Ta dusza Cię dostrzeże, która Cię szukała.
Uprzedzasz bowiem takich, którzy Ciebie pragną,
Wpierw dajesz się im poznać, zanim Cię ogarną.
Ten, kto dla Ciebie wstaje, ten się nie natrudzi
Znajdzie Cię u drzwi swoich, zanim się rozbudzi.
Rozmyślanie o Tobie to szczyt roztropności.
Zabierasz troski takim nawet w bezsenności.
Ty sama szukasz osób, co są Ciebie godni,
Wychodzisz im naprzeciw, stają się pogodni.
I wychodzisz naprzeciw, wszystkim ich zamysłom,
Dodajesz swego blasku każdym ich pomysłom.
Początkiem Twym się staje, nauki pragnienie,
Które w miłość zamieniasz, choć niepostrzeżenie.
Praw Twoich przestrzeganie wiedzie do miłości,
By się rękojmią w końcu, stać nieśmiertelności.
Nieśmiertelność przybliża zaś do Stwórcy Pana,
Tak w działaniu swej mocy jesteś wychwalana.

            Tyś przeto przenoszona, nad berła, nad trony.
Nic bogactwa nie znaczą, każdej świata strony.
Kamień szlachetny żaden, nie ma swego blasku,
A wszystko złoto ziemi tylko garścią piasku.
Srebro przy Tobie błota wartości nabiera,
Bo Twój blask jest tak silny, że inne wypiera.
W porównaniu z światłością piękniejszaś niż zorze
Po światłości noc bowiem – Ciebie zło nie zmoże.
Tyś jest jednako milsza, nad piękność nad zdrowie,
Nad światło Tyś cenniejsza. Nie wyrazisz w słowie.
Bo snu nie zna blask, który wciąż od Ciebie bije.
Do chwały Cię unosi, nad wszystko, co żyje.
Z Tobą przychodzą dobra, o dumnym wydźwięku.
I niezliczone błyszczą bogactwa w Twym ręku,
Z każdego z nich otrzyma człowiek radość wielką,
Bo to Ty je sprowadzasz Tyś ich rodzicielką.
Twe dary innym dadzą, ci co otrzymali,
To co dostali darmo, będą rozdawali.

            Jesteś bowiem dla ludzi, skarbem nieprzebranym,
Źródłem, wielu pojącym, a niewyczerpanym.
Ci, którzy się napili, pragnień nie zaznają.
Pozostali, w swej pysze, myślą, że Cię mają.
Tyś bowiem Duchem Świętym zawsze napełniona.
Rozumnym, wielorakim, subtelnym złączona.
On przenikliwy, rączy oraz nieskalany,
Jasny, niecierpiętliwy, zawsze wychwalany
Dobro miłuje wielce, bystry, dobroczynny,
Niepowstrzymany, trwały, ludzki chociaż inny.
Beztroski, niezawodny, nadto wszechwiedzący
Nad wszystkim panujący i wszystkowidzący.
Przenika inne duchy rozumne i czyste,
Nawet najsubtelniejsze, wszak to oczywiste.
Tyś od ruchu wszelkiego ruchliwsza w bystrości,
Wszystko zatem przenikasz dzięki swej czystości.
Ty jesteś tchnieniem mocy Boga najwyższego,
I przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego.
Nic skażonego zatem nie przylgnie do Ciebie,
Bo Tyś zrodzona była przez Boga na niebie.
Zwierciadłem Tyś bez skazy, jego działalności,
Jego odblaskiem, Ty, żeś wieczystej światłości.
On Twój obraz rozświetlił swą boską osobą,
Więc wszystko zmieniać możesz, pozostając sobą,
A Tobą obdarzonych, blaskiem swym okrywa,
Bo On miłuje tego, kto z Tobą przebywa.

            Jeśli w życiu bogactwo, dobrem się przejawia,
Cóż cenniejszego niż Ty, która wszystko sprawia.
Jeśli rozwaga twórcza i kreować może,
Co nad Cię bardziej twórcze? Rozwadze pomoże.
Jeśli kto sprawiedliwy ?- twoim dziełem cnoty.
Bo uczysz roztropności, dodajesz ochoty.
Jeśli kto żądny wiedzy, Ty w nim upatrujesz.
Jego przeszłość i przyszłość zarazem wnioskujesz.
Pozna słów zawiłości, zagadki rojące,
Wiedzą wyprzedzi znaki, cuda zwiastujące.
Następstwa chwil i czasów,- te będą mu znane,
To właśnie- wiedzy żądnym jest w nagrodę dane.
Wziąć Cię za towarzyszkę więc życia swojego,
Kto postanowi, zawsze świadom będzie tego,
Że w dobrym doradczynią zawsze będziesz jego
A w troskach, oraz smutku pociechą dla niego.
Dzięki Tobie on znajdzie pochwałę u ludzi,
Sam młodym będąc starców, on pochwałę wzbudzi.
Bystrym znajdą go w sądach, możnych w podziw wprawi
Nawet milczeniem swoim, Twą wielkość wysławi.
Aby wyrzekł choć słowo, będą wyczekiwać,
A jeśli już przemówi uwagę przyzywać.
Podczas mowy na ustach swych rękę położą,
Argumentów swych nigdy jemu nie przedłożą.
Nieśmiertelność w uznaniu uzyska ogromnym,
Zostawi wieczną pamięć po sobie potomnym.
Będzie władał ludami, mocą Twej nagrody
A podległe mu będą odległe narody.
Dobrym dla ludu będzie i mężnym na wojnie.
Ulękną się straszliwi, nagrodzą go hojnie.
Wszedłszy do domu swego, odpocznie przy Tobie,
Bo wesele i radość zawsze kryjesz w sobie.
A obcowanie z Tobą nie sprawia przykrości,
Udręki nie przynosisz w swej doskonałości.
Z przyjaźni z Tobą rozkosz szlachetna wypływa,
W ćwiczeniach z Tobą, rozum myśli wydobywa.
Z posiadania Twej nauki, sławą się okryje,
Kto Cię szuka i znajdzie, ten wie, po co żyje.
Tak Salomona słowa Ciebie wychwalają,
Nie wiem, czy Twą istotę do reszty oddają,
Bo nie wypowie nigdy nawet mędrzec taki
Jaka jesteś do końca, urok w Tobie jaki.

            Tyś wielkich myślicieli głowy zaprzątała,
Tak filozofia właśnie na świecie powstała.
Umiłowanie Ciebie, serca napawało,
Twych miłośników zatem szybko przybywało.
Już starożytni Grecy umysły tężyli,
Istoty bytu, świata, teorie tworzyli.
Powstały szkoły, liczne teorie głoszące,
Jednako wszystkie one, Twą wielkość wielbiące.
Tak się one zapętlić w swych teoriach miały,
Że na koniec rozważań tyle pojmowały.
Im więcej zgłębić wiedzę umysł człeka zdoła,
Tym szybciej się przekona i ratunku woła.
Wiedząc, że nic już nie wie,- nareszcie wykrzyczy,
Że prócz Ciebie na świecie nic się już nie liczy.

            Istota Twa zawarta, w najwęższym znaczeniu,
Jest podjęciem decyzji nieraz w okamgnieniu,
Uzasadnionych takich, które w perspektywie,
Przynoszą rezultaty dobre w obiektywie.
Gdyby na Ciebie spojrzeć z innej perspektywy,
To można wtedy dostrzec odmienne motywy.
Jesteś umiejętnością dobrego łączenia,
Wiedzy co człowiek posiadł, oraz doświadczenia.
Głębszy sens Twej istoty często stosowany,
Zdolnością do działania jest nacechowany.
Głębokim oraz szczerym zaangażowaniem
Emocjonalnym, prawym, sprawy rozwiązaniem.
Zwiększającym, choć może w czasu perspektywie
Dobro ogółu, własne, w swej superlatywie.